sobota, 2 listopada 2013
piątek, 1 listopada 2013
WYBACZCIE!!
WRÓCIŁAM...
Przepraszam że tak mnie nie było... muszę wam to opowiedzieć...
podciełam sb żyły... padną pytania "DLACZEGO?"
Moja klasa jest strasznie dla mnie nie tolerancyjna, moja mama ciągle się do mnie rzuca o coś a mnie to przerastało... moja "mama" powiedziała mi że gdyby nie mój tata nie byłoby mnie tutaj...
jeden cios i to zrobiłam... gdyby nie mój tata i moja babcia nie byłoby mnie tutaj... przez ten czas chodziłam do szkoły, ale miałam zajęcia z psychologiem....
chciałam byście to wiedziały i wiedzieli.... jesteśmy w końcu rodziną, a w rodzinie nikogo się nie odrzuca...
NIE OBIECUJĘ ŻE BĘDĘ CZĘSTO PISAĆ...
Przepraszam że tak mnie nie było... muszę wam to opowiedzieć...
podciełam sb żyły... padną pytania "DLACZEGO?"
Moja klasa jest strasznie dla mnie nie tolerancyjna, moja mama ciągle się do mnie rzuca o coś a mnie to przerastało... moja "mama" powiedziała mi że gdyby nie mój tata nie byłoby mnie tutaj...
jeden cios i to zrobiłam... gdyby nie mój tata i moja babcia nie byłoby mnie tutaj... przez ten czas chodziłam do szkoły, ale miałam zajęcia z psychologiem....
chciałam byście to wiedziały i wiedzieli.... jesteśmy w końcu rodziną, a w rodzinie nikogo się nie odrzuca...
NIE OBIECUJĘ ŻE BĘDĘ CZĘSTO PISAĆ...
niedziela, 15 września 2013
Notka!!!!
NOTKA!!!!
Rozdziały będą dodawane raz na tydzień, ze względu na mój późny powrót ze szkoły. Jestem ponad 11 godzin w szkole, bo mam jeszcze dodatkowe lekcje i korki.... Więc nie proście mnie (NATALIO!!!!) bym dodała wcześniej. Umawiamy się na niedziele. Jakby co uprzedzę was na fb o różnych komplikacjach!
niedziela, 8 września 2013
47. Z nim będziesz szczęśliwsza... część 2 "Chyba cię kocham..."
Ruszyliśmy w stronę Bolton. Cały czas patrzyłam na krajobraz za oknem. W końcu dojechaliśmy na miejsce.
Wysiadłam z auta i pobiegłam w stronę domu. Otworzyłam drzwi i od razu poszłam w stronę mojego pokoju. Nic się tutaj nie zmieniło. Domek Parkera był taką ucieczką od problemów.
Usiadłam na łóżku i zaczęłam planować jak stąd uciec. Tom na pewno już obstawił wszystkie wyjścia. Musiałam się upewnić, czy któreś jest puste. Wtedy, późną nocą przez nie ucieknę.Wszędzie byli jego ochroniarze, a pan Parker siedział w gabinecie ze swoim nowym klientem.
Zeszłam do piwnicy, otworzyłam drzwi do wsypu i obczajałam najszybszą drogę ucieczki.
Wróciłam do pokoju i patrzyłam tepo przed siebie. Przypomniał mi się moj były chłopak Olly. Miał zatargi z Tomem.
FLASHBACK
-Olly może nie dożyć jutra. -oznajmiła jego matka
-Chciałabym się z nim pożegnać.-przytuliłam ją, a po chwili weszłam do sali.
Widok był przerażający. Olly leżał podłączony do jakiś urządzeń, których nazw nie znam. Łzy zaczęły płynąc po moich policzkach.
-Olly...-szepnęłam i przytuliłam się do chłopaka
-Natalko...-pogłaskał mnie po głowie -Wiem, że umrę. Czuję to. Kochanie z Tomem będziesz szczęśliwsza.-ścisnął moją rękę. -Z nim będziesz szczęśliwsza, dużo szczęśliwsza będziesz z nim...-zaśpiewał fragment piosenki zespołu SDM* -Ja...-zaczął się krztusić- Po prostu nie chcę, abyś po mnie cierpiała. Wiem, że Tom był moim wrogiem, ale w końcu pomogłaś nam się dogadać. Zawsze będę cię kochał. -i mój ukochany przestał oddychać
Na monitorze pojawiła się jedna długa linia ciągła. Urządzenie zaczęło wydawać z siebie ciągły pisk.
-Olly! Nie, nie możesz mnie zostawić!! Nie teraz! Olly! -uderzyłam go w pierś
Po chwili do sali wbiegli lekarz i pielęgniarki, a mi kazali wyjść. Olly tak leżał bez ruchu...
-Pani Levis...Olly umarł. -łzy zaczęły bardziej płynąć po mojej twarzy
FLASHBACK'S END
Tak, Olly był jednym z tych złych chłopców. Chociaż minęły już 2 lata od jego śmierci dalej o nim myślę.
Od śmierci Olliego zbliżyłam się z Tomem. On też jest złym chłopcem. Cóż... Taka już jestem, że zakochuję się w niewłaściwych facetach.
Tom zjawił się w moim życiu na długo przed śmiercią Olliego. Był, Tom jest przywódcą Niepokonanych- wrogiego gangu dla Olliego. Parker zawsze musiał być w tych samych miejscach, gdzie ja i Olly się spotykaliśmy. Kiedyś mój dawny ukochany zabrał mnie na "spotkanie" z Niepokonanymi.
FLASHBACK
-Od kiedy to Levis, przychodzisz z lalunią na targi?-brunet, przywódca wrogów odezwał się do mojego chłopaka
-Nati wie kim jestem i za to mnie kocha. -Olly przyciągnął mnie do siebie
-Nie przedstawisz mnie swojej Natalce?
-Jakoś gówien nie przedstawiam.
-Tom jestem. -chłopak wyciągnął do mnie rękę
-Natalia Góralczyk. -ucisnęłam jego dłoń
-Ma dziewczyna siłę. -uśmiechnął się Tom -Córka Adriano?
-Tak. -odwzajemniłam gest
-Mogę cię Levis prosić na chwilę??
Olly odszedł z Tomem i zaczęli o czymś gadać. Mój chłopak intensywnie zaprzeczał coś. Po chwili podszedł do mnie i mocno przytulił.
FLASHBACK'S END
I od tej chwili Olly okazywał mi więcej sympatii. Po okołu miesiąca mój chłopak nie żył, a ja zbliżyłam się do Toma.Ale wciąż nie dawała mi spokoju ta sprawa. Co Tom powiedział Olliemu? Przecież się nienawidzili, a jednak na łożu śmierci mój dawny ukochany kazał mi być z Tomem.
Nagle drzwi do pokoju się otworzyły i stanął w nich Parker z tacą w dłoniach.
-Pomyślałeś, że jesteś głodna, więc przyniosłem ci coś do jedzenia.-postawił tacę na stoliku nocnym
-Nie jestem głodna. -obdarzyłam go lodowatym spojrzeniem -Kiedy mnie wypuścisz?
-Nie wiem. -podrapał się po karku. -Chyba jak zrozumiesz, że cię kocham.
-Ale ja nie chcę tego rozumieć. -patrzyłam na śnieżnobiały sufit
-A pamiętasz nasz pierwszy pocałunek? -położył się obok mnie na łóżku
-Niestety, ale tak.
FLASHBACK
-Tom, przyjedziesz do mnie?-wypłakałam do słuchawki
-Tylko sprawy załatwię i już pędzę do ciebie. -usłyszałam strzał w słuchawce- Będę za jakieś 10 minut.
Odłożyłam telefon i otworzyłam drzwi balkonowe w moim pokoju. Mojej mamie nie podobał się ani Olly, ani Tom. Najlepiej to by mnie zamknęła przed światem w zakonie lub więzieniu i wyrzuciła klucz.
To właśnie dzięki tacie zaczęłam się wkręcać w "rodzinny biznes". Zawsze mówił, że moim mężem zostanie najlepszy gangster w okolicy. Był nim Olly, a teraz Tom. Adriano (mój tato) chciał przekazać "biznes" synowi, ale ma cudowną córkę. Jak tylko znudzi mu się, życie mafioza przekaże mi mafię i będę gangsterką numer jeden w Bolton.
W końcu Tom przyjechał. Zatrąbił, a ja wyszłam na balkon i z niego zeskoczyłam. Podeszłam do Parkera, rzuciłam mu się w ramiona i zaczęłam płakać.
-Co się stało? -przytulił mnie do siebie
-Rodzice biorą rozwód. Matka chce mnie wywieść do Manchesteru. Daleko od ciebie i grobu Olliego.
-Nie pozwolę jej na to. Musisz zostać z ojcem.Musi być jakiś powód byś tutaj została.
-Ale jaki? Olly nie żyje.
-Ale ja żyję. -dotknął mojego policzka -Chcę byś została. Przyrzeknij na grób Olliego, że nie wyjedziesz stąd.
-Matka chce mnie odizolować od kryminalistycznego życia. Chce, abym zachowywała się jak normalna siedemnastolatka, a nie spędzać całe życie w gangsterskim półświatku. Dlatego ten rozwód. Ona chce mnie odciągnąć ciebie ode mnie.
-Zamieszkaj w takim razie ze mną.Jeszcze pół roku i będziesz pełnoletnia. -pogładził mój policzek -Wszystko będzie dobrze.
Spojrzał w moje oczy, a potem \jego wzrok zszedł na moje blade usta.
-Tom... -wyszeptałam
-Tak?-spojrzał znów w moje oczy.
-Chyba... cię... kocham...-głos mi się łamał, gdy to mówiłam, od razu spuściłam wzrok z chłopaka
-Natalia... -podniósł mój podbródek, zmuszając, bym na niego popatrzyła. - Ja chyba też cię kocham.
Wspięłam się na palce i delikatnie musnęłam jego wargi. Tom przysunął mnie do siebie i pogłębił pocałunek. Już po chwili nasze języki walczyły ze sobą, ciała stykały się ze sobą.
FLASHBACK'S END
_________________________________________________________________________________
I OTO 2 CZĘŚĆ!!!
Jak myślicie????
Mi osobiście ta część ze wszystkich najbardziej się podoba.
Przepraszam ,ale następna część za tydzień!!!!!!!
Wysiadłam z auta i pobiegłam w stronę domu. Otworzyłam drzwi i od razu poszłam w stronę mojego pokoju. Nic się tutaj nie zmieniło. Domek Parkera był taką ucieczką od problemów.
Usiadłam na łóżku i zaczęłam planować jak stąd uciec. Tom na pewno już obstawił wszystkie wyjścia. Musiałam się upewnić, czy któreś jest puste. Wtedy, późną nocą przez nie ucieknę.Wszędzie byli jego ochroniarze, a pan Parker siedział w gabinecie ze swoim nowym klientem.
Zeszłam do piwnicy, otworzyłam drzwi do wsypu i obczajałam najszybszą drogę ucieczki.
Wróciłam do pokoju i patrzyłam tepo przed siebie. Przypomniał mi się moj były chłopak Olly. Miał zatargi z Tomem.
FLASHBACK
-Olly może nie dożyć jutra. -oznajmiła jego matka
-Chciałabym się z nim pożegnać.-przytuliłam ją, a po chwili weszłam do sali.
Widok był przerażający. Olly leżał podłączony do jakiś urządzeń, których nazw nie znam. Łzy zaczęły płynąc po moich policzkach.
-Olly...-szepnęłam i przytuliłam się do chłopaka
-Natalko...-pogłaskał mnie po głowie -Wiem, że umrę. Czuję to. Kochanie z Tomem będziesz szczęśliwsza.-ścisnął moją rękę. -Z nim będziesz szczęśliwsza, dużo szczęśliwsza będziesz z nim...-zaśpiewał fragment piosenki zespołu SDM* -Ja...-zaczął się krztusić- Po prostu nie chcę, abyś po mnie cierpiała. Wiem, że Tom był moim wrogiem, ale w końcu pomogłaś nam się dogadać. Zawsze będę cię kochał. -i mój ukochany przestał oddychać
Na monitorze pojawiła się jedna długa linia ciągła. Urządzenie zaczęło wydawać z siebie ciągły pisk.
-Olly! Nie, nie możesz mnie zostawić!! Nie teraz! Olly! -uderzyłam go w pierś
Po chwili do sali wbiegli lekarz i pielęgniarki, a mi kazali wyjść. Olly tak leżał bez ruchu...
-Pani Levis...Olly umarł. -łzy zaczęły bardziej płynąć po mojej twarzy
FLASHBACK'S END
Tak, Olly był jednym z tych złych chłopców. Chociaż minęły już 2 lata od jego śmierci dalej o nim myślę.
Od śmierci Olliego zbliżyłam się z Tomem. On też jest złym chłopcem. Cóż... Taka już jestem, że zakochuję się w niewłaściwych facetach.
Tom zjawił się w moim życiu na długo przed śmiercią Olliego. Był, Tom jest przywódcą Niepokonanych- wrogiego gangu dla Olliego. Parker zawsze musiał być w tych samych miejscach, gdzie ja i Olly się spotykaliśmy. Kiedyś mój dawny ukochany zabrał mnie na "spotkanie" z Niepokonanymi.
FLASHBACK
-Od kiedy to Levis, przychodzisz z lalunią na targi?-brunet, przywódca wrogów odezwał się do mojego chłopaka
-Nati wie kim jestem i za to mnie kocha. -Olly przyciągnął mnie do siebie-Nie przedstawisz mnie swojej Natalce?
-Jakoś gówien nie przedstawiam.
-Tom jestem. -chłopak wyciągnął do mnie rękę
-Natalia Góralczyk. -ucisnęłam jego dłoń
-Ma dziewczyna siłę. -uśmiechnął się Tom -Córka Adriano?
-Tak. -odwzajemniłam gest
-Mogę cię Levis prosić na chwilę??
Olly odszedł z Tomem i zaczęli o czymś gadać. Mój chłopak intensywnie zaprzeczał coś. Po chwili podszedł do mnie i mocno przytulił.
FLASHBACK'S END
I od tej chwili Olly okazywał mi więcej sympatii. Po okołu miesiąca mój chłopak nie żył, a ja zbliżyłam się do Toma.Ale wciąż nie dawała mi spokoju ta sprawa. Co Tom powiedział Olliemu? Przecież się nienawidzili, a jednak na łożu śmierci mój dawny ukochany kazał mi być z Tomem.
Nagle drzwi do pokoju się otworzyły i stanął w nich Parker z tacą w dłoniach.
-Pomyślałeś, że jesteś głodna, więc przyniosłem ci coś do jedzenia.-postawił tacę na stoliku nocnym
-Nie jestem głodna. -obdarzyłam go lodowatym spojrzeniem -Kiedy mnie wypuścisz?
-Nie wiem. -podrapał się po karku. -Chyba jak zrozumiesz, że cię kocham.
-Ale ja nie chcę tego rozumieć. -patrzyłam na śnieżnobiały sufit
-A pamiętasz nasz pierwszy pocałunek? -położył się obok mnie na łóżku
-Niestety, ale tak.
FLASHBACK
-Tom, przyjedziesz do mnie?-wypłakałam do słuchawki
-Tylko sprawy załatwię i już pędzę do ciebie. -usłyszałam strzał w słuchawce- Będę za jakieś 10 minut.
Odłożyłam telefon i otworzyłam drzwi balkonowe w moim pokoju. Mojej mamie nie podobał się ani Olly, ani Tom. Najlepiej to by mnie zamknęła przed światem w zakonie lub więzieniu i wyrzuciła klucz.
To właśnie dzięki tacie zaczęłam się wkręcać w "rodzinny biznes". Zawsze mówił, że moim mężem zostanie najlepszy gangster w okolicy. Był nim Olly, a teraz Tom. Adriano (mój tato) chciał przekazać "biznes" synowi, ale ma cudowną córkę. Jak tylko znudzi mu się, życie mafioza przekaże mi mafię i będę gangsterką numer jeden w Bolton.
W końcu Tom przyjechał. Zatrąbił, a ja wyszłam na balkon i z niego zeskoczyłam. Podeszłam do Parkera, rzuciłam mu się w ramiona i zaczęłam płakać.
-Co się stało? -przytulił mnie do siebie
-Rodzice biorą rozwód. Matka chce mnie wywieść do Manchesteru. Daleko od ciebie i grobu Olliego.
-Nie pozwolę jej na to. Musisz zostać z ojcem.Musi być jakiś powód byś tutaj została.
-Ale jaki? Olly nie żyje.
-Ale ja żyję. -dotknął mojego policzka -Chcę byś została. Przyrzeknij na grób Olliego, że nie wyjedziesz stąd.
-Matka chce mnie odizolować od kryminalistycznego życia. Chce, abym zachowywała się jak normalna siedemnastolatka, a nie spędzać całe życie w gangsterskim półświatku. Dlatego ten rozwód. Ona chce mnie odciągnąć ciebie ode mnie.
-Zamieszkaj w takim razie ze mną.Jeszcze pół roku i będziesz pełnoletnia. -pogładził mój policzek -Wszystko będzie dobrze.
Spojrzał w moje oczy, a potem \jego wzrok zszedł na moje blade usta.
-Tom... -wyszeptałam
-Tak?-spojrzał znów w moje oczy.
-Chyba... cię... kocham...-głos mi się łamał, gdy to mówiłam, od razu spuściłam wzrok z chłopaka
-Natalia... -podniósł mój podbródek, zmuszając, bym na niego popatrzyła. - Ja chyba też cię kocham.
Wspięłam się na palce i delikatnie musnęłam jego wargi. Tom przysunął mnie do siebie i pogłębił pocałunek. Już po chwili nasze języki walczyły ze sobą, ciała stykały się ze sobą.
FLASHBACK'S END
_________________________________________________________________________________
I OTO 2 CZĘŚĆ!!!
Jak myślicie????
Mi osobiście ta część ze wszystkich najbardziej się podoba.
Przepraszam ,ale następna część za tydzień!!!!!!!
niedziela, 1 września 2013
46. Z nim będziesz szczęśliwsza... część 1 "Jeszcze mnie popamiętasz"
-Autobus do Londynu odjeżdża za 15 minut. -powiedział kobiecy głos przez megafon
Wzięłam walizki i ruszyłam do autobusu. Pośpiesznie spojrzałam w tył, by upewnić się czy ludzie Toma lub sam zainteresowany, mnie nie znalazł.
Z biletem w ręce wsiadłam do pojazdu i usiadłam na szarym końcu, sama. Nagle wspomnienie ostatnich kilku godzin wróciły.
FLASHBACK
-Tom! Wróciłam!- stanęłam w drzwiach naszego domu, domu Niepokonanych.
Właśnie wróciłam z wakacji z koleżankami -Tęskniłam za tobą.
Z pokoju wyszedł Tom zapinając swoje spodnie.
-Miałaś wrócić wieczorem. -powiedział poprawiając włosy
-Tak, ale był wcześniejszy lot, więc jestem. Padam ze zmęczenia. -zdjęłam skórzaną kurtkę i buty.Chciałam zawiesić odkrycie, ale mój wieszak był zajęty.- Czyja to?
-Co?-spytał zmieszany
-Kurtka, bo nie moja.
-Aaa.. Kelsey przyszła podciąć mi włosy.
-Ooo.... Jak miło z jej strony. A gdzie jest?
-W łazience.
Nagle z sypialni wyszła Kelsey owinięta prześcieradłem.
-Tom, chodź... już...-powiedziała patrząc na mnie- Ops... -i uciekła do sypialni
Byłam w szoku. Czy to się stało naprawdę? Stałam z otwartymi ustami, patrząc w szoku na Toma.
-Kochanie... -zaczął mnie dotykać, lecz się wyrwałam
-Nie szukaj mnie. Jesteś kłamcą. Jebanym kłamcą. Wszyscy mają rację. Zasługuję na kogoś lepszego. -złapałam walizki. -Idź pieprzyć tą ździrę. Z nami koniec. -i uciekłam
FLASHBACK'S END
Nagle autobus się zatrzymał. Zauważyłam zamieszanie z przodu pojazdu. Ściągnęłam słuchawki, by wiedzieć o co chodzi. Usłyszałam głos Toma
-To niemożliwe.-szepnęłam
-Natalia, wiem, że tutaj jesteś i nie dam ci tak łatwo odejść. Wiem, wszystko zjebałem. Pop prostu cie nie doceniłem. Docenisz jak to stracisz-powiedziałaś kiedyś i teraz to zrobiłem - zakryłam się bardziej gazetą -Byłaś... Jesteś ważną częścią mojego życia. -przeczesał włosy dłonią -I jeżeli tu jesteś, to wiedz, że dla mnie jesteś tylko ty.
-Skończ z tym.-powiedziałam, a współpasażerowie odkryli moją lokalizację.- SUPER! Dziękuję państwu. -syknęłam
Tom podbiegł do mnie i usiadł obok. Złapał moją rękę, lecz mu ja wyrwałam.
-Daj mi ostatnią szansę.
-Wykorzystałeś ją. Ciągle mnie to nurtuje: Dlaczego?
-Nie pytaj mnie oto. Sam nie wiem.
-Wyjdź stąd i daj mi odejść.
-Nie! Nie rozumiesz, że cię kocham?
-Okazujesz to w dziwaczny sposób.
-Wybacz mi. Nie umiem żyć bez ciebie.
-Ale pieprzyć inne tak? Idź sobie do Kelsey.
-Ona? Nic dla mnie nie znaczy. Liczysz się tylko ty. Chodź ze mną i wróćmy do domu.
Popatrzyłam w jego orzechowe tęczówki. Zahipnotyzował mnie tym spojrzeniem.
-Nie Tom. Znowu to zrobisz. Nie chcę juz cierpieć.
-To wyjdź za mnie.
Spojrzałam na niego zszokowana. Czy właśnie Thomas Anthony Parker, postrach Bolton, trzeci największy gangster w mieście prosi mnie o rękę?
-Tom... nie wiem co powiedzieć.
-Zgódź się, bo mam być w Londynie o 18.00, a mam opóźnienie. -krzyknął kierowca
-Jak sie nie zgodzisz dam ci spokój.
-Daj mi czas, a ja to przemyślę. A teraz wyjdź i pojedź do swojego domu, zostawiając mnie samą w tym autobusie.
-Jaka decyzja?-spytał kierowca
-Ten pan wychodzi.-odkrzyknęłam
-Dobra, ale z tobą. -przerzucił mnie sobie, przez ramię i wyniósł z autokaru.
Pasażerowie podali moje rzeczy, a Tom wrzucił je do bagażnika a mnie na tylne swojej terenówki. Przewróciłam tylko oczami.
-Nie spinaj się tak kotku.- powiedział z uśmieszkiem, patrząc w lusterko
-Zerwałam z tobą, jeśli sobie przypominasz. Ja chcę do Londynu!!!
-I co tam będziesz robiła?
-Żyła bez takiego dupka, co mnie siedem razy zdradzał i miał czelność prosić mnie o rękę.
-Aha, kotku, to nie wykonalne. Jesteś ze mną albo z nikim.
-Grozisz mi?
-Można tak powiedzieć. Nie znasz mnie kochanie.
-Bo się ciebie boję... To jest raczej śmieszne i żałosne jak ty.
-Stul dziób!
-Ooo.. Dopiero było kochanie i kocie, nie umiem bez ciebie żyć -zaczęłam go przedrzeźniać -Nie jestem kurwa, twoja dziwką!
-Uważałbym na słowa w twojej sytuacji.
-Jesteś chujem i tylko tyle ci powiem. To jest porwanie!
-To nie porwanie. Ja cię tylko zabieram tam, gdzie twoje miejsce.
-Czyli gdzie?
-Zobaczysz, a teraz zamknij się.
-Nie!- wywróciłam oczami -Nie zmusisz mnie do niczego!
-Jesteś tego taka pewna? -zatrzymał samochód
-Hahaha... Kim ty jesteś by mi rozkazywać? -popatrzyłam na niego z pogardą
-Jestem Thomas Anthony Parker.
-No i co z tego?
-Że mogę wszystko. -dotknął mojego kolana
-Zostaw mnie! Nie dotykaj! Brzydzę się tobą. -otworzyłam drzwi i wybiegłam z samochodu
Byłam już na mostku, gdy para silnych ramion otoczyła moją talię.
-Puść mnie debilu!- zaczęłam się szamotać
-Nie!- i przerzucił mnie sobie przez ramię -Nie, dopóki nie zrozumiesz jak mocno cię kocham.
-Ale ja nie chcę tego rozumieć! I w dziwny sposób to okazujesz! Porywasz mnie, rzucasz wyzwiskami, a gdy chcę uciec, nie pozwalasz mi. I próbujesz się do mnie dobrać. PUŚĆ MNIE!!!! -zaczęłam krzyczeć
-Krzycz sobie krzycz...Nikt cie tutaj nie usłyszy.
Przywarł mnie do maski terenówki. Wiedziałam do czego to zmierza.
-Pójdziesz siedzieć za gwałt i porwanie.
-Po pierwsze nie porwałem cię, a po drugie na mam zamiaru cię zgwałcić. -wziął głęboki oddech - A teraz posłuchaj mnie mała szmato. Czy to ci sie podoba czy nie, chociaż gówno mnie to obchodzi, będziesz grzeczna, albo pokażę ci jaki być Tom Parker. -pocałował mnie
-Zostaw mnie!-odepchnęłam go od siebie, zeskoczyłam z maski i usiadłam na tylnym siedzeniu. -Jeszcze mnie Parker popamiętasz... -mruczałam pod nosem
_________________________________________________________________________________
Oto 1 część z 8
I jak się wam podoba????
-Co?-spytał zmieszany
-Kurtka, bo nie moja.-Aaa.. Kelsey przyszła podciąć mi włosy.
-Ooo.... Jak miło z jej strony. A gdzie jest?
-W łazience.
Nagle z sypialni wyszła Kelsey owinięta prześcieradłem.
-Tom, chodź... już...-powiedziała patrząc na mnie- Ops... -i uciekła do sypialni
Byłam w szoku. Czy to się stało naprawdę? Stałam z otwartymi ustami, patrząc w szoku na Toma.
-Kochanie... -zaczął mnie dotykać, lecz się wyrwałam
-Nie szukaj mnie. Jesteś kłamcą. Jebanym kłamcą. Wszyscy mają rację. Zasługuję na kogoś lepszego. -złapałam walizki. -Idź pieprzyć tą ździrę. Z nami koniec. -i uciekłam
FLASHBACK'S END
Nagle autobus się zatrzymał. Zauważyłam zamieszanie z przodu pojazdu. Ściągnęłam słuchawki, by wiedzieć o co chodzi. Usłyszałam głos Toma
-To niemożliwe.-szepnęłam
-Natalia, wiem, że tutaj jesteś i nie dam ci tak łatwo odejść. Wiem, wszystko zjebałem. Pop prostu cie nie doceniłem. Docenisz jak to stracisz-powiedziałaś kiedyś i teraz to zrobiłem - zakryłam się bardziej gazetą -Byłaś... Jesteś ważną częścią mojego życia. -przeczesał włosy dłonią -I jeżeli tu jesteś, to wiedz, że dla mnie jesteś tylko ty.
-Skończ z tym.-powiedziałam, a współpasażerowie odkryli moją lokalizację.- SUPER! Dziękuję państwu. -syknęłam
Tom podbiegł do mnie i usiadł obok. Złapał moją rękę, lecz mu ja wyrwałam.
-Daj mi ostatnią szansę.
-Wykorzystałeś ją. Ciągle mnie to nurtuje: Dlaczego?
-Nie pytaj mnie oto. Sam nie wiem.
-Wyjdź stąd i daj mi odejść.
-Nie! Nie rozumiesz, że cię kocham?
-Okazujesz to w dziwaczny sposób.
-Wybacz mi. Nie umiem żyć bez ciebie.
-Ale pieprzyć inne tak? Idź sobie do Kelsey.
-Ona? Nic dla mnie nie znaczy. Liczysz się tylko ty. Chodź ze mną i wróćmy do domu.
Popatrzyłam w jego orzechowe tęczówki. Zahipnotyzował mnie tym spojrzeniem.
-Nie Tom. Znowu to zrobisz. Nie chcę juz cierpieć.
-To wyjdź za mnie.
Spojrzałam na niego zszokowana. Czy właśnie Thomas Anthony Parker, postrach Bolton, trzeci największy gangster w mieście prosi mnie o rękę?
-Tom... nie wiem co powiedzieć.
-Zgódź się, bo mam być w Londynie o 18.00, a mam opóźnienie. -krzyknął kierowca
-Jak sie nie zgodzisz dam ci spokój.
-Daj mi czas, a ja to przemyślę. A teraz wyjdź i pojedź do swojego domu, zostawiając mnie samą w tym autobusie.
-Jaka decyzja?-spytał kierowca
-Ten pan wychodzi.-odkrzyknęłam
-Dobra, ale z tobą. -przerzucił mnie sobie, przez ramię i wyniósł z autokaru.
Pasażerowie podali moje rzeczy, a Tom wrzucił je do bagażnika a mnie na tylne swojej terenówki. Przewróciłam tylko oczami.
-Nie spinaj się tak kotku.- powiedział z uśmieszkiem, patrząc w lusterko
-Zerwałam z tobą, jeśli sobie przypominasz. Ja chcę do Londynu!!!
-I co tam będziesz robiła?
-Żyła bez takiego dupka, co mnie siedem razy zdradzał i miał czelność prosić mnie o rękę.
-Aha, kotku, to nie wykonalne. Jesteś ze mną albo z nikim.
-Grozisz mi?
-Można tak powiedzieć. Nie znasz mnie kochanie.
-Bo się ciebie boję... To jest raczej śmieszne i żałosne jak ty.
-Stul dziób!
-Ooo.. Dopiero było kochanie i kocie, nie umiem bez ciebie żyć -zaczęłam go przedrzeźniać -Nie jestem kurwa, twoja dziwką!
-Uważałbym na słowa w twojej sytuacji.
-Jesteś chujem i tylko tyle ci powiem. To jest porwanie!
-To nie porwanie. Ja cię tylko zabieram tam, gdzie twoje miejsce.
-Czyli gdzie?
-Zobaczysz, a teraz zamknij się.
-Nie!- wywróciłam oczami -Nie zmusisz mnie do niczego!
-Jesteś tego taka pewna? -zatrzymał samochód
-Hahaha... Kim ty jesteś by mi rozkazywać? -popatrzyłam na niego z pogardą
-Jestem Thomas Anthony Parker.
-No i co z tego?
-Że mogę wszystko. -dotknął mojego kolana
-Zostaw mnie! Nie dotykaj! Brzydzę się tobą. -otworzyłam drzwi i wybiegłam z samochodu
Byłam już na mostku, gdy para silnych ramion otoczyła moją talię.
-Puść mnie debilu!- zaczęłam się szamotać
-Nie!- i przerzucił mnie sobie przez ramię -Nie, dopóki nie zrozumiesz jak mocno cię kocham.
-Ale ja nie chcę tego rozumieć! I w dziwny sposób to okazujesz! Porywasz mnie, rzucasz wyzwiskami, a gdy chcę uciec, nie pozwalasz mi. I próbujesz się do mnie dobrać. PUŚĆ MNIE!!!! -zaczęłam krzyczeć
-Krzycz sobie krzycz...Nikt cie tutaj nie usłyszy.
Przywarł mnie do maski terenówki. Wiedziałam do czego to zmierza.
-Pójdziesz siedzieć za gwałt i porwanie.
-Po pierwsze nie porwałem cię, a po drugie na mam zamiaru cię zgwałcić. -wziął głęboki oddech - A teraz posłuchaj mnie mała szmato. Czy to ci sie podoba czy nie, chociaż gówno mnie to obchodzi, będziesz grzeczna, albo pokażę ci jaki być Tom Parker. -pocałował mnie
-Zostaw mnie!-odepchnęłam go od siebie, zeskoczyłam z maski i usiadłam na tylnym siedzeniu. -Jeszcze mnie Parker popamiętasz... -mruczałam pod nosem
_________________________________________________________________________________
Oto 1 część z 8
I jak się wam podoba????
OGŁOSZENIE!!!
OGŁOSZENIE!!!
OGŁASZAM WSZEM I WOBEC, ŻE ZBLIŻA SIĘ ROK SZKOLNY, WIĘC ROZDZIAŁY NIE BĘDĄ DODAWANE TAK SZYBKO!!!!
NA PEWNO NIE BĘDZIE 2,3 i 4 września, bo wyjeżdżam do Karpacza na wycieczkę integracyjna!!!!!! Może wieczorem 2 ale nic nie obiecuję!!!!
NA PEWNO NIE BĘDZIE 2,3 i 4 września, bo wyjeżdżam do Karpacza na wycieczkę integracyjna!!!!!! Może wieczorem 2 ale nic nie obiecuję!!!!
czwartek, 15 sierpnia 2013
Z nim będziesz szczęśliwsza....
On- gangster, który zrobi wszystko, by dostać to co chce.
Ona- księżniczka gangsterskiego świata.
Są parą, ale co się stanie, gdy ona dowie się prawdy? Co jeśli, on się tylko nią bawił? A co jeśli on tylko na początku chciał ją tylko wykorzystać?
A jeśli tylko on będzie w stanie ją uratować, a ona jego?
Zapraszam już na pierwszą część imagina!
PROLOG
Mam na imię Natalia, dla znajomych Nati. Mam niecałe 20 lat i cudownego chłopaka Toma Parkera, który ma 3 największy gang w Bolton. Jestem z nim już prawie 2 lata. Pierwszy największy gang The Highway założył mój ojciec, który stał się ojcem wszystkich gangów i to ode mnie zależy z jakim mamy dobre stosunki., drugi to Łasice, a trzeci to Niepokonani-gang Parkera.
Tom już 6 razy mnie zdradził, ale nie potrafię bez niego żyć. Każdą zdradę mu wybaczam, bo na tym polega miłość.
Więc zaraz wam opowiem co zdarzyło się w przeciągu roku!
niedziela, 11 sierpnia 2013
45. Nathan część 9
2 MIESIĄCE PÓŹNIEJ
-Tak, ale trzeba naszym synem się zająć. -zaczęłaś
-Nasz syn, nasze dziecko, wszystko nasze.
-No już tak się nie podniecaj. Jak wspomniałam trzeba Jasona przewinąć. A to zadanie dla super taty.
-Właśnie dla super... Ej! To o mnie mowa.
-Dajesz tatuśku. -klepnęłaś go w tyłek
-A to za co?
-Na zachętę. -pocałowałaś chłopaka
-A to?
-W nagrodę. Później zobaczysz co mam dla ciebie.
-Wracam za chwilę.
Ty poczułaś się niedobrze. Od razu pobiegłaś do toalety i całą zawartość żołądka zwymiotowałaś do ubikacji.
-To chyba nie to o czym myślę.
Wzięłaś z szafeczki test ciążowy. Nathan już wrócił do waszego pokoju. Po piętnastu minutach wyszłaś do ukochanego z plastikiem w ręce.
-Co to?
-Test... Nathan. On jest pozytywny.-pokazałaś chłopakowi wynik. -Będziemy mieli drugie dziecko.
-Milenke?
-Tak.
-Albo Toma?
-To już nie Nathan?- uśmiechnęłam się
-Nie... Tom albo James.
-A czemu Tom jeśli można spytać?
-Bo Tom nas znów połączył. Poradzimy sobie.
-I pomyśl, że za dwa tygodnie zostaniesz moim mężem.
-Myślę, że trzeba to uczcić.
-W jaki sposób?
-Zobaczysz. A teraz chodź do mnie.- przyciągnął mnie do siebie i namiętnie pocałował.
2 tygodnie później
Stałaś przed ołtarzem w sukni ślubnej. Trzymasz za rękę swojego ukochanego.
-Jeśli jest ktoś, kto zna powód dlaczego tych dwoje nie może zawrzeć związku małżeńskiego, niech przemówi teraz lub zamilknie na wieki.
-Ja się sprzeciwiam! -usłyszałaś głos za sobą.
Wszyscy się gwałtownie odwrócili do tyłu. W drzwiach kościoła stała Emily.
-Czemu droga córko? -zapytał ksiądz
Emily stała i patrzyła na ciebie. Uśmiechnęła się złowieszczo.
-Pan młody spał ze mną.
-To wiem. Ale to było dawno. Wybaczyłam mu to.
-A.. to jej kocie nie powiedziałeś?
-Czego mi nie powiedziałeś?
-Sam chciałbym to wiedzieć.
-Jestem w ciąży. Ostatni raz spaliśmy ze sobą 3 miesiące temu. A wczorajszą noc spędził ze mną, mówiąc, że z nikim mu nie było tak dobrze jak ze mną i tylko mnie pragnie.
- To nie może być moje dziecko, bo ostatni raz spaliśmy, gdy jeszcze byłaś w ciąży. W 5 miesiącu, to rok temu. Potem już się z nią nie widziałem. Tom może potwierdzić. Kochanie, chyba nie wierzysz tej wariatce?
-Wariatce? Mówiłeś, że jej nie kochasz.
-A to ciekawe... Jakby mnie nie kochał, nie brał by ślubu ze mną.
-Właśnie! Kocham tylko T.I. Czemu tym nam to robisz?
-Czemu? Ty się jeszcze pytasz czemu?
-To ty ze mną zerwałaś. Daj mi ułożyć sobie życie z kimś kogo kocham.
Stałaś tak i przysłuchiwałaś się kłótni byłych kochanków. Padło dużo przekleństw. W końcu Emily wyszła z kościoła a Nathan wrócił do ciebie.
-Możemy kontynuować?-zapytał ksiądz
-Mogę porozmawiać z narzeczonym na osobności?
-W zachrystii.
-Dziękuję ojcze. -powiedziałaś i poszłaś do zacisznego miejsca z ukochanym
-Nathan, co to miało być?-spytałaś po chwili ciszy -O czym ona mówiła?
-Jest chora psychicznie. Chyba jej nie wierzysz?
-Ja.. nie wiem komu mam wierzyć. -spuściłaś głowę -Powiedz prawdę. Spałeś z nią?
-T-tak, ale bardzo dawno temu.
-Dobra, wierzę ci. Kocham cię i ufam.
-To chodź i wyjdź za mnie.
-Ale dlaczego to zmyśliła? -nie dawałaś za wygraną
-Nienawidzi mnie i ciebie. Gdy z nią byłem, myślałem tylko o tobie, a zapominałem o niej. Pewnie ma mi to złe.
-Teraz liczy się nasza rodzina. To co jest tu i teraz.
Pocałowałaś go, a Nathan zaczął podciągać do góry twoją suknię.
-Nathan... to dom boży...
-________________________________________________________________________________
ZAPRASZAM JUŻ NA OSTATNIĄ CZĘŚĆ TEGO IMAGINA!!!!!!
-Tak, ale trzeba naszym synem się zająć. -zaczęłaś
-Nasz syn, nasze dziecko, wszystko nasze.
-No już tak się nie podniecaj. Jak wspomniałam trzeba Jasona przewinąć. A to zadanie dla super taty.
-Właśnie dla super... Ej! To o mnie mowa.
-Dajesz tatuśku. -klepnęłaś go w tyłek
-A to za co?
-Na zachętę. -pocałowałaś chłopaka
-A to?
-Wracam za chwilę.
Ty poczułaś się niedobrze. Od razu pobiegłaś do toalety i całą zawartość żołądka zwymiotowałaś do ubikacji.
-To chyba nie to o czym myślę.
Wzięłaś z szafeczki test ciążowy. Nathan już wrócił do waszego pokoju. Po piętnastu minutach wyszłaś do ukochanego z plastikiem w ręce.
-Co to?
-Test... Nathan. On jest pozytywny.-pokazałaś chłopakowi wynik. -Będziemy mieli drugie dziecko.
-Milenke?
-Tak.
-Albo Toma?
-To już nie Nathan?- uśmiechnęłam się
-Nie... Tom albo James.
-A czemu Tom jeśli można spytać?
-Bo Tom nas znów połączył. Poradzimy sobie.
-I pomyśl, że za dwa tygodnie zostaniesz moim mężem.
-Myślę, że trzeba to uczcić.
-W jaki sposób?
-Zobaczysz. A teraz chodź do mnie.- przyciągnął mnie do siebie i namiętnie pocałował.
2 tygodnie później
Stałaś przed ołtarzem w sukni ślubnej. Trzymasz za rękę swojego ukochanego.
-Jeśli jest ktoś, kto zna powód dlaczego tych dwoje nie może zawrzeć związku małżeńskiego, niech przemówi teraz lub zamilknie na wieki.
-Ja się sprzeciwiam! -usłyszałaś głos za sobą.
Wszyscy się gwałtownie odwrócili do tyłu. W drzwiach kościoła stała Emily.
-Czemu droga córko? -zapytał ksiądz
Emily stała i patrzyła na ciebie. Uśmiechnęła się złowieszczo.
-Pan młody spał ze mną.
-To wiem. Ale to było dawno. Wybaczyłam mu to.
-A.. to jej kocie nie powiedziałeś?
-Czego mi nie powiedziałeś?
-Sam chciałbym to wiedzieć.
-Jestem w ciąży. Ostatni raz spaliśmy ze sobą 3 miesiące temu. A wczorajszą noc spędził ze mną, mówiąc, że z nikim mu nie było tak dobrze jak ze mną i tylko mnie pragnie.
- To nie może być moje dziecko, bo ostatni raz spaliśmy, gdy jeszcze byłaś w ciąży. W 5 miesiącu, to rok temu. Potem już się z nią nie widziałem. Tom może potwierdzić. Kochanie, chyba nie wierzysz tej wariatce?
-Wariatce? Mówiłeś, że jej nie kochasz.
-A to ciekawe... Jakby mnie nie kochał, nie brał by ślubu ze mną.
-Właśnie! Kocham tylko T.I. Czemu tym nam to robisz?
-Czemu? Ty się jeszcze pytasz czemu?
-To ty ze mną zerwałaś. Daj mi ułożyć sobie życie z kimś kogo kocham.
Stałaś tak i przysłuchiwałaś się kłótni byłych kochanków. Padło dużo przekleństw. W końcu Emily wyszła z kościoła a Nathan wrócił do ciebie.
-Możemy kontynuować?-zapytał ksiądz
-Mogę porozmawiać z narzeczonym na osobności?
-W zachrystii.
-Dziękuję ojcze. -powiedziałaś i poszłaś do zacisznego miejsca z ukochanym
-Nathan, co to miało być?-spytałaś po chwili ciszy -O czym ona mówiła?
-Jest chora psychicznie. Chyba jej nie wierzysz?
-Ja.. nie wiem komu mam wierzyć. -spuściłaś głowę -Powiedz prawdę. Spałeś z nią?
-T-tak, ale bardzo dawno temu.
-Dobra, wierzę ci. Kocham cię i ufam.
-To chodź i wyjdź za mnie.
-Ale dlaczego to zmyśliła? -nie dawałaś za wygraną
-Nienawidzi mnie i ciebie. Gdy z nią byłem, myślałem tylko o tobie, a zapominałem o niej. Pewnie ma mi to złe.
-Teraz liczy się nasza rodzina. To co jest tu i teraz.
Pocałowałaś go, a Nathan zaczął podciągać do góry twoją suknię.
-Nathan... to dom boży...
-________________________________________________________________________________
ZAPRASZAM JUŻ NA OSTATNIĄ CZĘŚĆ TEGO IMAGINA!!!!!!
wtorek, 6 sierpnia 2013
44. Nathan dla Karoliny cz. 10 OSTATNIA!
Karolina
15 miesiący później
Wszystko było gotowe: suknia ślubna, kościół, sala na wesele, obrączki, pan młody, bukiet, a nawet Jason. To był najszczęśliwszy dzień w moim życiu. Za 4 miesiące rodzina Sykesów się powiększy. Tak jestem w ciąży z Nathanem. I nawet nie zdajecie sobie sprawy jak trudno było mi znaleźć idealną suknię na ślub. Mój ukochany skacze z radości. Przez te 5 miesięcy pomagał mi. Dowiedzieliśmy się przez przypadek. Poszłam tylko na badania kontrolne, a tu taka niespodzianka. Mała Lucy już jest oczkiem w głowie tatusia.
-Gotowa jesteś córciu?- spytała mama
-Tak! Ruszajmy.
Do kościoła podjechaliśmy karetą. Jak w jakieś bajce. Organista zaczął grać marsz weselny (wiecie o co chodzi). Nathan odwrócił się jak wszyscy i spojrzał na mnie. W końcu podeszłam do ołtarza.
-Kto oddaje tę kobietę temu mężczyźnie?-spytał ksiądz
-My.-odpowiedzieli moi rodzice
I zaczęło się. Ściskałam rękę Nathana. Patrzyliśmy sobie w oczy. To był bardzo piękny moment w moim życiu. To dziś staniemy się mężem i żoną. Zawsze tego chciałam.
-Czy jest ktoś kto zna powód by tych dwoje nie mogło się połączyć?- zapadła cisza.- A więc powtarzajcie za mną.
-Ja Nathan biorę Ciebie Karolino za żonę i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci.
-Teraz ty Karolino
-Ja Karolina biorę Ciebie Nathanie za męża i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci.
Wymieniliśmy się obrączkami i powtarzaliśmy dalej po księdzu. Najpierw Nathan:
-Karolino przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.
Teraz ja:
-Nathanie przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.
-Ogłaszam was mężem i żoną. Możesz pocałować małżonkę.
Nathan podniósł mój welon i namiętnie pocałował. Weszliśmy przed kościół i ruszyliśmy w stronę karety. Nią udaliśmy się na wesele. Nathan przeniósł mnie przez próg. Zaczęły się tańce, zabawy, śpiewy. Nagle mój mąż razem z The Wanted wszedł na scenę.
-To prezent dla mojej ukochanej żony. Karolino, kocham cię.- Nathan usiadł przy pianinie.
I zaczął Max
She aims a smile with the safety off
And she's not afraid to use it
She holds my gaze just long enough
For me to feel like I'm gonna lose it
Później Tom
And I know that she knows
That I know what she's doing to me
And she knows when she calls
I'll fall for her every time
I refren wszyscy
Cos I'm wrapped I'm wrapped around
Her perfect little finger
And I'm trapped inside the cell
Of every sound she makes
She is my weakness
She is my weakness
Jay zeszedł ze sceny i porwał mnie na sam środek parkietu
A look from her is like oxygen
How would I keep breathing
Without her
She breaks a whole as she looks away
Now my heart ain't beating
Without her
Nathan podszedł do mnie i śpiewał dalej
And I know that she knows
That I know what she's doing to me
And she knows when she goes
I'll come for her every time
Cos I'm wrapped I'm wrapped around
Her perfect little finger
And I'm trapped inside the cell
Of every sound she makes
She is my weakness
She is my weakness
I znówJay
I know it might sound crazy
But I don't wanna let go (oh oh)
Now I don't mind spending every night
if you don't let go (oh oh)
I know it might sound crazy
But I don't wanna let go (oh oh)
Now I don't mind spending every night
if you don't let go (oh oh)
Tutaj Nathan zastąpił Maxa
She’s weakness
Taak i to też Nathan zaśpiewał
Cos I'm wrapped I'm wrapped around
Her perfect little finger
And I'm trapped inside the cell
Of every sound she makes
She is my weakness
She is my weakness
Rzuciłam mu się na szyję. Wszyscy krzyczeli "GORZKO, GORZKO"
Po weselu poszliśmy z Nathanem na spacer. W pewnej chwili przyciągnął mnie do siebie i pocałował. Przytulił do siebie i patrzyliśmy na pełnię.
Na następny dzień pojechaliśmy w podróż poślubną z Justinem na Majorkę.
5 MIESIĘCY PÓŹNIEJ
-Nathan, mamy córeczkę. -powiedziałam przez telefon.
Mój mąż jest w trasie, naszym synem zajmują się moi rodzice i Karen.
-Będę niedługo z tobą. -powiedział i się rozłączył
Następnego dnia Nathan był już przy moim łóżku jak się obudziłam.
-Jak się masz?
-Urodź taką zdrową i dużą córkę to pogadamy.
-Tak jest piękna jak ty. -pocałował mnie i podał mi córeczkę
5 LAT PÓŹNIEJ
Znów jesteśmy na Majorce. Całą rodziną. Prawie 7-letni Justin opiekuje się Lucy. Są naszymi oczkami w głowie. Ja i Nathan właśnie stoimy objęci patrząc na ocean i zachód słońca. Musieliśmy zrobić sobie sesję zdjęciową.
_________________________________________________________________________________
Cóż... koniec tego imagina!!! Ale zapraszam na nowy "Z NIM BĘDZIESZ SZCZĘŚLIWSZA" dla Natalii Góralczyk.
-Ja Nathan biorę Ciebie Karolino za żonę i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci.
-Teraz ty Karolino
-Ja Karolina biorę Ciebie Nathanie za męża i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci.
Wymieniliśmy się obrączkami i powtarzaliśmy dalej po księdzu. Najpierw Nathan:
-Karolino przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.
Teraz ja:
-Nathanie przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.
-Ogłaszam was mężem i żoną. Możesz pocałować małżonkę.
Nathan podniósł mój welon i namiętnie pocałował. Weszliśmy przed kościół i ruszyliśmy w stronę karety. Nią udaliśmy się na wesele. Nathan przeniósł mnie przez próg. Zaczęły się tańce, zabawy, śpiewy. Nagle mój mąż razem z The Wanted wszedł na scenę.
-To prezent dla mojej ukochanej żony. Karolino, kocham cię.- Nathan usiadł przy pianinie.
I zaczął Max
She aims a smile with the safety off
And she's not afraid to use it
She holds my gaze just long enough
For me to feel like I'm gonna lose it
Później Tom
And I know that she knows
That I know what she's doing to me
And she knows when she calls
I'll fall for her every time
I refren wszyscy
Cos I'm wrapped I'm wrapped around
Her perfect little finger
And I'm trapped inside the cell
Of every sound she makes
She is my weakness
She is my weakness
Jay zeszedł ze sceny i porwał mnie na sam środek parkietu
A look from her is like oxygen
How would I keep breathing
Without her
She breaks a whole as she looks away
Now my heart ain't beating
Without her
Nathan podszedł do mnie i śpiewał dalej
And I know that she knows
That I know what she's doing to me
And she knows when she goes
I'll come for her every time
Cos I'm wrapped I'm wrapped around
Her perfect little finger
And I'm trapped inside the cell
Of every sound she makes
She is my weakness
She is my weakness
I znówJay
I know it might sound crazy
But I don't wanna let go (oh oh)
Now I don't mind spending every night
if you don't let go (oh oh)
I know it might sound crazy
But I don't wanna let go (oh oh)
Now I don't mind spending every night
if you don't let go (oh oh)
Tutaj Nathan zastąpił Maxa
She’s weakness
Taak i to też Nathan zaśpiewał
Cos I'm wrapped I'm wrapped around
Her perfect little finger
And I'm trapped inside the cell
Of every sound she makes
She is my weakness
She is my weakness
Rzuciłam mu się na szyję. Wszyscy krzyczeli "GORZKO, GORZKO"
Po weselu poszliśmy z Nathanem na spacer. W pewnej chwili przyciągnął mnie do siebie i pocałował. Przytulił do siebie i patrzyliśmy na pełnię.
Na następny dzień pojechaliśmy w podróż poślubną z Justinem na Majorkę.
5 MIESIĘCY PÓŹNIEJ
-Nathan, mamy córeczkę. -powiedziałam przez telefon.
Mój mąż jest w trasie, naszym synem zajmują się moi rodzice i Karen.
-Będę niedługo z tobą. -powiedział i się rozłączył
Następnego dnia Nathan był już przy moim łóżku jak się obudziłam.
-Jak się masz?
-Urodź taką zdrową i dużą córkę to pogadamy.
-Tak jest piękna jak ty. -pocałował mnie i podał mi córeczkę
5 LAT PÓŹNIEJ
Znów jesteśmy na Majorce. Całą rodziną. Prawie 7-letni Justin opiekuje się Lucy. Są naszymi oczkami w głowie. Ja i Nathan właśnie stoimy objęci patrząc na ocean i zachód słońca. Musieliśmy zrobić sobie sesję zdjęciową.
_________________________________________________________________________________
Cóż... koniec tego imagina!!! Ale zapraszam na nowy "Z NIM BĘDZIESZ SZCZĘŚLIWSZA" dla Natalii Góralczyk.
piątek, 2 sierpnia 2013
43. Nathan dla Katarzyny Jesionowskiej
Siedzę w dużym i pustym domu. Dziś
jest druga rocznica śmierci mojej ukochanej Kasi. Mogliśmy być tacy szczęśliwi.
Właśnie przeglądam album z naszymi zdjęciami. Byliśmy ze sobą dwa lata, ale
znaliśmy się dłużej. Pamiętam jak dziś nasze pierwsze spotkanie:
FLASHBACK
Kolejny upalny dzień na Ibizie. Postanowiłem z Tom’em i Jay’em wybrać się na plażę. I dobrze zrobiłem. Była
tam grupka dziewczyn, grających w siatkę. Od razu Kasi wpadła mi w oko.
Podeszliśmy do nich i zaczęliśmy grać.
Po zaciętej rozgrywce podszedłem do Kasi.
-Hej, jestem…- nie dała mi dokończyć.
-Nathan. –podała mi rękę – Kasia.
-Skąd?
-Tom mi powiedział.- czytała mi chyba w
myślach.
-Kasiu, pójdziesz ze mną na imprezę na
plaży? Oczywiście jeśli masz ochotę….
-Pewnie! – Kasia złapała mnie za rękę –Nie
mam z kim iść.
I od tej chwili byliśmy nierozłączni.
END OF FLASHBACK
Uśmiechnąłem się, gdy zauważyłem nasze zdjęcie na tej imprezie.
Patrzyliśmy sobie w oczy. Kasia była taka piękna.
Pamiętam jak dziś moją obietnicę.
FLASHBACK
Jak co tydzień całą grupą poszliśmy do klubu.
Czy kochałem Kaśkę??? Jak szalony, ale tego nie zauważała.
Pijana Kasia podeszła do mnie. Usiadła obok i zaczęła płakać.
-Nathan, zabierz mnie stąd.
-Gdzie?- wstałem i pomogłem Kasia wsiąść do
taksówki.
-Gdziekolwiek, byle to było daleko stąd. I
nie zostawiaj mnie samej.
-Nigdy cię nie opuszczę.- przytuliłem
dziewczynę.
END
OF FLASHBACK
Rzuciłem albumem w kąt. To była obietnica, którą złamałem. Podszedłem do
okna. Był zimowy wieczór i właśnie zaczął padać śnieg, jak tego pamiętnego
dnia.
FLASHBACK
Musiałem powiedzieć Kasi jak bardzo ją kocham. Wszystko sobie
zaplanowałem. Podszedłem do drzwi jej domu i zadzwoniłem do drzwi. Dziewczyna
otworzyła zdziwiona.
-Hej Kasiu. Chodź ze mną na spacer.- słałem
i błagałem.
-Nathan, jest zimno.
-To jest ważne.
-No dobra.
Przeszliśmy do parku całą drogę śmiejąc się w niebogłosy. Na altance
stał fortepian, stolik, krzesła, ale zanim to, zabrałem dziewczynę na Most
Kupidyna.
-Nath, co to ma znaczyć?- zapytała Kaśka, gdy
mocowałem kłódkę.
-KOCHAM CIĘ KASIU! –wykrzyczałem na
cały Londyn –Od naszego pierwszego spotkania. –szepnąłem jej na ucho.
-Długo kazałeś mi na to czekać. Też cię
kocham. –pocałowała mnie.
END
OF FLASHBACK
Musiałem wyjść z domu.
Wszystko tam przypomina mi o mojej ukochanej Kasi. Wprowadziłeś się zaraz po
świętach.
Idąc uliczkami Londynu przywołałem niemiłe wspomnienie:
FLASHBACK
-Nathan, co to kurwa jest?- Kasia rzuciła
we mnie gazetą.
-Co znowu? –wywróciłem oczami.
-Nie rób tak. Więc… słucham Co to za
jedna?
Spojrzałem na nagłówek w gazecie:
„NATHAN SYKES ZDRADZA SWOJĄ DZIEWCZYNĘ KATARZYNĘ JESIONOWSKĄ. MAMY NA TO DOWODY!”
Spojrzałem na zdjęcie. Byłem tam ja i Dionne. Była to jakaś gala, na
którą nie poszedłem z moją dziewczyną. Dionne pocałowała mnie gdy byłem wstawiony.
-Nie wierz im.-rzuciłem gazetą
-Ja już tego nie zniosę. To mnie
przerasta.- podeszła do okna.
-Zrywasz ze mną? – rozpacz malowała mi się
na twarzy.
-Nie. –Kasia patrzyła w dal. – Po prostu to
jest męczące. Potrzebuję czasu na przemyślenia.
-Ile?- podszedłem do niej.
-Nie wiem. Wrócę jak sobie wszystko
przemyślę. –Kasia stała ze mną twarzą w twarz
-Dobrze kochanie. –przytuliłem ją i
delikatnie pocałowałem.
I Kasia zniknęła z mojego życia.
END
OF FLASHBACK
Doszedłem do Mostu Kupidyna. Zauważyłem naszą kłódkę. Kaśka zniknęła na
miesiąc, a ja wpadłem w alkoholizm. Ciężko imprezowałem. Spojrzałem w dal, a
wspomnienia wróciły.
FLASHBACK
Pewnego ranka, po kolejnej szalonej imprezie i nie przespanej nocy, z
bólem Głowy i pustką w pamięci zerwałem się z łóżka. W drzwiach stała Kasia. Nie
wiedziałem czy to sen czy nie.
-Kasia? To ty?
-Tak, kochanie. –uśmiechnęła się
najsłodziej na świecie.
-Wróciłaś?- spytałem, bo nie wierzyłem.
-Na zawsze.
Nagle z łazienki wyszła Dionne w samej bieliźnie. Gdy tylko zobaczyła
Kaśkę, zabrała swoje rzeczy i uciekła z domu. Kasia najpierw zszokowana patrzyła
na Dionne, a potem z żalem, rozpaczą na mnie.
-To jednak był błąd. –zaczęła płakać.
-Kasiu, to nie tak… -wstałem i do niej
podbiegłem. – To przez to, że odeszłaś. Wpadłem….
-Przestań! –dziewczyna przerwała mi, z
płaczem w oczach. –Nathan, ja już nie chcę cie znać! I ty śmiesz zrzucać winę
na mnie… To koniec! – Kasia wybiegła z domu.
I znów zniknęła, tylko, że na zawsze. Przeze mnie! Siedem miesięcy się
do mnie nie odzywała, nie dawała znaku życia. Czekałem na Kaśka, ale powoli
zacząłem tracić nadzieję.
Pewnego dnia dostałem list. Był od Kasi.
Nathan,
Nie szukaj nas. Chcę ci tylko przekazać, że będziesz ojcem. W środku
koperty jest zdjęcie USG. To chłopiec,
więc bądź szczęśliwy, bo zawsze chciałeś mieć syna. To dopiero ósmy miesiąc, a
już mam dość . Gdyby nie to co się stało…
Nie wiem czy ci jeszcze spojrzę w oczy i powiem, że ci wybaczam.
Ściągnęłam nawet naszą kłódkę.
Błagam,
zapomnij o nas…..
Twoja Kasia
Od razu poszedłem z listem na Most Kupidyna. Spojrzałem na miejsce
naszej kłódki… Wciąż tam była. Po chwili z koperty wyciągnąłem zdjęcie USG i
uświadomiłem sobie, że wszystko spieprzyłem.
Po chwili koło mnie stanęła dziewczyna w zaawansowanej ciąży. Była taka
znajoma…
-Przepraszam, że pytam: Który to miesiąc?
– spytałem, patrząc w dal.
-Ósmy. Mogę też mieć pytanie? –dziewczyna
miała taki podobny głos do głosu Kasi.- Czemu tutaj przyszedłeś?
-Moja ukochana też jest w ósmym miesiącu
ciąży. Dowiedziałem się dzisiaj, bo spieprzyłem nasze wspólne życie. Gdyby
tutaj tylko była… Powiedziałbym jak mocno ją kocham i ogromnie za nią tęsknie.
A ty?- położyłem dłoń na kłódce.
-Bo tutaj, osoba dla mnie ważna,
powiedziała mi, że mnie kocha. –i dziewczyna dotknęła mojej dłoni.
-Kaśka?
-Tak. Długo kazałeś mi na siebie czekać.
-Wybacz mi wszystko… -nie dane było mi
dokończyć, bo moja ukochana zatkała mi usta pocałunkiem.
-Już dawno to zrobiłam. Nie wiesz ile
pisałam ten list… Z milion razy. Pisząc go, miałam nadzieję, że tu przyjdziesz
ale potrzebowałeś powera.
-Gdzie byłaś przez ten cały czas?
–dotknąłem wypukłego brzucha.
-Blisko ciebie. Widziałam jak się
staczasz. I wtedy zdałam sobie sprawę, jak bardzo potrzebujemy się siebie
nawzajem.
-Nigdy mnie nie zostawiaj.- wyszeptałem w
jej włosy, tulą się do niej.
-Nigdy mnie nie opuszczaj.- Kasia wtuliła
się bardziej w moje ciało.
Nagle usłyszałem strzał. Spojrzałem na dziewczynę. Leżała już martwa w moich
ramionach. Przed śmiercią powiedziała tylko że mnie kocha. Rozejrzałem się w
koło. Z wyciągniętą ręką w naszą stroną
stała Dionne.
-Błagam Dionne, zabij mnie też!!
–błagałem.
-Będziesz teraz cierpiał jak ja. –po tych
słowach uciekła.
END OF FLASHBACK
Jestem nad grobem Kasi i małego Toma. Nie umiem bez nich żyć. To dwa
lata, a ja nie umiem się pozbierać.
Z kieszeni wyciągnąłem broń. Naładowałem pistolet i przyłożyłem go sobie
do skroni.
Poczułem ból i zobaczyłem ciemność. Już po
chwili nie czułem ani bólu, ani chłodu. Zabiłem się. Szedłem przed siebie
widząc jakieś światełko w lodowatym i ciemnym tunelu. Na końcu tego tunelu
zauważyłem uśmiechniętą ukochaną, która w ramionach trzymała małego Toma. Teraz
jestem z moja rodziną na zawsze.
-Witaj kochanie. –Kasia podbiegła do mnie.
-Kocham cię. –złapałem ją w ramiona i
przytuliłem z całej siły.
-Nathan, błagam cię tylko o jedno… Nigdy
mnie już nie zostawiaj samej.
- A ty kochanie, nigdy mnie nie opuszczaj._________________________________________________________________________________
To oto dzieło bierze udział w konkursie Paoli!!! Trzymajcie kciuki za nie!!! I co sądzicie??
czwartek, 1 sierpnia 2013
JUŻ WKRÓTCE!
Już teraz chciałabym was zaprosić na kilku częściową histirię o Tomie.Tytuł "Z nim będziesz szczęśliwsza".
Główny bohater :Thomas Anthony Parker, Natalia Góralczyk
Miejsce: Londyn, Bolton, Manchester
Czas: Bliżej nieokreślony, lato
Zacznę to pisać, jak skończę zaczęte imaginy.
42. Nathan dla Karoliny cz. 9
NathanMusiałem jej jakość wpłynąć na psychikę. Słyszałem jak zawołała, że pamięta wszystko, ale ja juz nie chciałem jej słuchać.
Nagle do mojego pokoju weszła Karolina. Cóż... ktoś ma długi język- Joanna i Roman. Mają szczeście, że pojechali z Justinem do siostry Karoliny- Oli. Poznałem ją, fajna i przyjazna dziewczyna.
Wracając do rzeczywistości. Karolina stała w drzwiach i na mnie patrzyła.
-Po co przyszłaś?
-Porozmawiać. Nathan wróć do mnie. Błagam!! Nic mnie nie łączy z Lou.
-Ale mi nie oto chodzi. Zaniedbałaś swojego syna.
Nie myslę o sobie tylko o nim. Dwa miesiące cię przy nim nie było.
-Ja chciałam bzykac się w samolocie? To ja kazałam mi wstać i iść do ubikacji?- wiedziałem, że ma racje
Karolina popatrzyła w moje oczy a ja w jej. Smutek malował się w naszych patrzałakach
Zbliżyłem się jeszcze, tak ,że nasze ciała się stykały. Musiałem przyznać świetnie wyglądała. Sukienka podkreślała jej długie nogi. Nasze ciała były dla siebie stworzone.
-Nathan, błagam, wróć z Justinem do domu.
-Karolina... -westchnąłem -Nie rozumiesz? Byłaś z nim tylko 2 tygodnie.....
Nie dokończyłem, bo Karolina wpiła mi sie w usta. Szybko wsunęłem jej język do buzi, w ktorej walczyły po chwili o donimację nasze języki.
Zmierzwiła moje włosy i weszła w głąb pomieszczenia, zamykając za sobą drzwi. Popchała mnie w stronę łóżka, a ja na nie upadłem. Karolina usiadła na mnie okrakiem i ściągła z siebie ubranie, a ja poczułem jak moje spodnie robia się coraz bardziej napiete.
Dziewczyna zauważyła to. Schyliła się do moich spodni i zaczeła je rozpinać. Ściagnęła je razem z bokserkami, a mój przyjaciel stał już na baczność. Delikatnie przejechała po nim zębami, przez co jekniecie wydobyło się z moich ust. Głowa dziewczyny przyspieszała, a moje jęki stawały się coraz szybsze. Już poczułem, że dojdę. Spojrzałem na Karoline, wiedziala co robi. Wziąłem ją w ramiona i dosłownie zerwałem z niej bieliznę.
Mogłem być delikatniejszy. Przesunęłem dłonią po jej nagim udzie. Jęknęła. Schyliłem się na wysokość jej ud. Zacząłem lizać i ssać jej łechtaczkę. Zawsze to ją doprowadzało do szaleństwa.
-Nathaaan....-jęknęła
Ja kontunuowałem swoją robotę. W końcu doszła a ja wylizałem do sucha jej soki. W końcu dopadłem jej usta i szybkim ruchem ściągnąłem z siebie przepocony t-shirt. Położyłem sie na Karolinie i zacząłem ssać, gryśc i całowac jej szyję. W końcu doszedłem do spragnionych ust. Jeżykiem dotykałem jej języka. Wszedłem w dziewczyną, a ona jękła do mojego ucha przyciągając mocniej do siebie.
Zacząłem się coraz szybciej poruszać u góre i w dół.
-Krzycz, moje imię.- lubiłem jak ona je wypawiadała
-Nath, szybcie... mocnie... Nath...- czułem jak zaraz dojdzie
-Jeszcze dosłownie dwa pchnięcie. Wytrzymaj.
-Nathaaan..... ja..... zaraz.... dojdę....
I w tym momencie oboje doszliśmy. Opadłem na dziewczynę, lecz nie wyszedłem z niej. Podniosłem się i spojrzałem jej w oczy. Swieciły jak gwiazdy na niebie. Przyciągnęła mnie do siebie i zaczęła całować. Przeturlała nas i teraz to ona była na górze. Karolina zaczęła krążyć biadrami. Mój penis znów był w gotowości. Dziewczyna zaczęła podskakiwać. Po chwili opadłą i to ja przyjąłem inicjatywę. Przturlałem nas i dokonczyłem co ona zaczęła.I kolejny orgazm Karoliny na moim koncie.
Położyłem się obok dziewczyny i przyciągnąłem do siebie. Złączyła nasze dłonie. Zamknąłem oczy i wspominałem tą ostatnią godzinę.
-Nathan?
-Hm?
-Jesteśmy pogodzeni?
-Nie wiem. Seks na zgodę? Jak tak to moge się z tobą codziennie kłócic.-pocałowałem jej czoło
-Wrócisz do domu z Justinem?
-Tak. Mam coś dla ciebie. -z szafeczki wyjęłem pierścionek -Karolina, wyjdź za mnie.
-Nathan,-owinęła się kołdrą, przykrywając piesi i zaczęła płakać
-Nie płacz kochanie. Będzie ok.
-Nathan, oczywiście, że TAK. -rzuciła mi się na szyję
-Kotku, powietrza...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Przed ostatnia część!!!\
Sorry za błędy skończyłam to o 01:32 w nocy!!!
poniedziałek, 29 lipca 2013
41. Nathan dla Karoliny cz.8
-Hej Lou!- przytuliłam chłopaka
-Hej piękna. Jak tam? -objął mnie w talii
-Dobrze, dalej nic nie pamietam.....-posmutniałam -Odchodzę od Nathana.
-A co z małym?
-Moi rodzice i Nathan się nim zajmom. Nie jestem stworzona do bycia żoną i matką.
-Spokojnie, może pójdziemy do mnie?
-Tak... -przytaknęłam
-Masz przytulnie.
Spojrzałam na kanapę. Już od dawna, nikt mnie nie trzymał w ramionach i nie przyprawił o szybsze bicie serca.
Podeszłam do Louisa i przytuliłam sie do niego. Zmierzmiłam jago włosy i przysunęłam się jak majbliżej się dało. Lou wiedział o co mi chodzi. Złapał mnie w talii i zaniósł do sypialni. Powoli zaczeliśmy się rozbierać, nie całując ust. Całował moją szyję, ale nie usta.
Zdenerwowałam się trochę... Podniosłam jego głowę i pocałowałam go...
I nagle wszystkie wspomnienia wróciły.... Nathan, Justin....
JUSTIN TO MÓJ SYN!!! Coś we mnie pekło. I wspomnienie Lou... On już raz próbował mnie zgwałcić.... Oderwałam się od niego, ale on za mocno mnie trzymał.
-Już uciekasz?? Zabawimy się.
Lou zaczał ściągać moją bieliznę. Kopnęłam go w krocze, złapałam swoje rzeczy i uciekłam z jego domu. Jakoś dotarłam do swojego mieszkania. W drzwiach stał Nathan. Od razu mnie przytulił.
-Coś ci zrobił??
-Nie... Nathan ja przepraszam... Nie powinnam....
-Już... Kto to był?
-Nathan, błagam...
-Chcę wiedzieć z kim sie puścilaś...
-Nie puściłam.... On chciał mnie zgwalcić... Jak mnie pocalował odzyskałam pamięć... Kocham cię i naszego syna.
-Ubierz się.... albo jak chcesz... Możesz zostać z nowym facetem....-podszedł do mnie - Sama chcialaś, się nas pozbyć.... Nie wierzę ci... Za bardzo mnie zraniłaś... Nigdy ci nie wybaczę, tego co zrobiłaś...Opuściłaś własne dziecko, tylko dlatego, że go nie pamiętalaś... Co z ciebie za matka?
-Przestań!!! Wiem to -powiedziałam przez łzy - Odzyskałam pamięć i kocham was... Chcę być z tobą i z nikim innym...
-Musieliśmy się rozstać by do ciebie to dotarło??? Już spakowałem siebie i Justina. Nie jesteś przygotowana do bycia matką... Ja przez 2 miesiące byłem jego matką i ojcem... Teraz masz wolne pole... umawiaj się z kim chcesz....
-Kurwa mać.... Ile razy mam mówić że tylko ciebie kocham? I Justina??
-Też cie kocham, ale zraniłaś mnie i Justina.On zapomni a ja bede zawsze to pamiętał. -wzial walizkę w dłonie -Odezwij się jak dorośniesz do bycia matką.- i zatrzasnął za sobą drzwi.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
I jest 8 część!!!! Co myślicie?? jeszcze 2 części i koniec!!!!
Jak myślicie?? Co sie stanie w 9 części?
sobota, 27 lipca 2013
40. Nathan dla Karoliny cz.7
Karolina
Siedziałam tak w sali i patrzyłam na Justina. Musiałam wszystko sobie przemyśleć. Sięgnęłam po telefon i wybrałam numer mojej mamy- nic, taty- również głucho. Zadzwoniłam w końcu do domu - usłyszałam tylko sekretarkę.
Musiałam sobie przypomnieć te dwa lata. Co się stało? MUSZĘ PRZYPOMNIEĆ SOBIE!!
I nagle do sali wszedł jakiś chłopak. Podszedł do mnie i przywitał uśmiechem.
-Hej, chyba sale pomyliłem.
-Hej. A kogo szukasz?
-Karoliny Plisińskiej.
-To ja. A ty to kto?
-Louis. Nie pamiętasz mnie? -podszedł do mnie - Twoje?- wskazał na fotelik
-Wszyscy mówią, że tak. Ale jakbym miała syna pamiętałabym o tym.
-Nic nie pamiętasz?
-Aż tak to nie. Mamy dzisiaj 24 lipca 2011, a nie 26 czerwca 2013.
Louis
Karolina zawsze mi się podobała. Poznaliśmy się 31 grudnia 2011 roku. Wypłakała mi się w ramię. Nathan (jak dobrze pamiętam) zdradził ją z Monicą. Nie lubiłem typa, ale Karolina.... to inna historia. Miała zgrabne ciało, długie nogi, płaski brzuch i duuuuuuuże walory naturalne.
Chciałem tylko, aby była w moim łóżku i krzyczała moje imię. Cóż.... urok playboya. Nie umiałbym przytrzymać sie jednej dziewczyny. To dla mięczaków.
Skoro nic nie pamięta wykorzystam to.
-Kochanie- pogładziłem jej policzek - Spokojnie wszystko sobie przypomnisz. Pomogę ci w tym. Zaopiekujemy się naszym dzieckiem.
-Waszym?- usłyszałem męski głos
-Taak, naszym. -obejrzałem się za siebie, to był ten wrzód na dupie- Nathan Sykes
-To dziwne... Moja Karolina nie zrobiłaby mi tego. Jesteśmy ze sobą ponad 10 lat. I to ja zawsze byłem ten zły. Ale zmieniłem się, więc wypierdalaj stąd i nie mieszaj jej w głowie.
Wstałem i wyszedłem, ale to jeszcze nie koniec!!!
Nathan
Po tygodniu Karola wyszła już ze szpitala i wróciła do domu. Staram się z nią powoli wszystko
przypominać, ale Karolina odsuwa się ode mnie. Wiecie jak to boli? Jestem dla niej obcym człowiekiem. Nawet nasz syn nie jest w stanie nic jej pomóc. Opiekuje się nim, ale nie traktuje go jak matka swoje dziecko. Wydaje mi się, że boi się do niego zbliżyć. Boi się pokochać Justina.
Codziennie przyjeżdżają jej rodzice i pomagają mi jak tylko mogą. Nie mogę przecież rzucić kariery, by móc spędzać z nią cały czas i pomóc w leczeniu.
Karolina
To nie moje życie. To kogoś innego. Wybrałam numer Louisa.
-Hej kociak. -przywitał mnie
-Hej Lou. Możemy sie spotkać?
-Jasne. Gdzie?
-W kawiarni "Express Coffee".
-Kiedy?
-Zaraz....
-Co się stało?
-Nie. Po prostu chcę się stąd wyrwać. Tutaj jest wszystko obce. Chyba Nathan to błąd.
Nathan
Ja błędem? Auć.... To zabolało. Cóż.... będę samotnym ojcem...
Wcale nie podsłuchiwałem. Niosłem jej herbatę i usłyszałem tą rozmowę. Złamała moje serce na tysiąc drobniutkich kawałeczków. Nie ma już co zbierać i sklejać. Kocham Karolę i zawsze będę. Muszę być silny dla Justina. Muszę być dla niego i ojcem i matką.
Odeszłem od drzwi i skierowałem się do pokoju, gdzie rodzice dziewczyny zajmowali się wnukiem.
-Co się stało synku?- zapytała jej mama
-Karolina myśli, że jestem błędem jej życia. Nie pamięta Justina, zatrzymała się na jednym i tym samym wydarzeniu. Wiem na początku byłem dupkiem. Ale sama mamo widzisz.... zmieniłem się. Pomagam jej jak umiem. Powinienem odpuścić.- spóściłem głowę ze łzami w oczach
-Nathan, to brednie. -odparł "teść" - Wiemy jak mocno cię kocha. Karolinka potrzebuję tylko czasu...
-Tato, przecież daje jej go. Odsuwa od siebie Justina i mnie. Może weźmiecie na jakiś czas do siebie malucha, a ja się stąd wyprowadzę.
-Możesz u nas mieszkać synku.- "teściowa" naciskała
-A to problemu nie będzie?- podniosłem głowe
-Przecież jesteś naszą rodziną.
-Jestem tylko ojcem waszego wnuka.
-Ale traktujemy cię jak syna.-mama nie dawała za wygraną
-Chcecie cos zobaczyć?- wstałem, podeszłem do komody i wyjęlem pierścionek, który miałem dac dziewczynie na Majorce. Podałem go mamie - Ładny?
-Jest cudny. Nathan czemu jej jeszcze go nie dałeś?
-Chciałem romantycznie na Majorce, ale wtedy ten wypadek....Mogłem go dać wcześniej... Zachciało mi się romantyzmów.
-To ja z nia pogadam.- powiedział "teść"
Karolina
-Mogę córeczko?
-Pewnie tato.
-Nie możesz tak traktować Nathana i Justina.
-Ale Justin to nie mój syn! Ile razy mam wam tak mówić?
-To twój syn... Mamy zdjecia twoje z brzuchem.
-Może to prawda. Ale już nic nie łączy mnie z Nathanem. Chcę zacząć nowe życie.
-Z kim? Z Louisem?
-Nie wiem... Nathan za bardzo naciska....Chcę aby wróciło moje dawne życie.
-To zostań przy Nathanie. Miał ci się oświadczać, ale twój wypadek, pokrzyżował jego plany.... Daj mu jeszcze szanse.
-Nie tato. A teraz dajcie mi spokój.... Muszę odpocząć.....
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kolejna część....
Co o niej sądzicie??? Kolejna za tydzień.....
Siedziałam tak w sali i patrzyłam na Justina. Musiałam wszystko sobie przemyśleć. Sięgnęłam po telefon i wybrałam numer mojej mamy- nic, taty- również głucho. Zadzwoniłam w końcu do domu - usłyszałam tylko sekretarkę.Musiałam sobie przypomnieć te dwa lata. Co się stało? MUSZĘ PRZYPOMNIEĆ SOBIE!!
I nagle do sali wszedł jakiś chłopak. Podszedł do mnie i przywitał uśmiechem.
-Hej, chyba sale pomyliłem.
-Hej. A kogo szukasz?
-Karoliny Plisińskiej.
-To ja. A ty to kto?
-Louis. Nie pamiętasz mnie? -podszedł do mnie - Twoje?- wskazał na fotelik
-Wszyscy mówią, że tak. Ale jakbym miała syna pamiętałabym o tym.
-Nic nie pamiętasz?
-Aż tak to nie. Mamy dzisiaj 24 lipca 2011, a nie 26 czerwca 2013.
Louis
Karolina zawsze mi się podobała. Poznaliśmy się 31 grudnia 2011 roku. Wypłakała mi się w ramię. Nathan (jak dobrze pamiętam) zdradził ją z Monicą. Nie lubiłem typa, ale Karolina.... to inna historia. Miała zgrabne ciało, długie nogi, płaski brzuch i duuuuuuuże walory naturalne.
Chciałem tylko, aby była w moim łóżku i krzyczała moje imię. Cóż.... urok playboya. Nie umiałbym przytrzymać sie jednej dziewczyny. To dla mięczaków.
Skoro nic nie pamięta wykorzystam to.
-Kochanie- pogładziłem jej policzek - Spokojnie wszystko sobie przypomnisz. Pomogę ci w tym. Zaopiekujemy się naszym dzieckiem.
-Waszym?- usłyszałem męski głos
-Taak, naszym. -obejrzałem się za siebie, to był ten wrzód na dupie- Nathan Sykes
-To dziwne... Moja Karolina nie zrobiłaby mi tego. Jesteśmy ze sobą ponad 10 lat. I to ja zawsze byłem ten zły. Ale zmieniłem się, więc wypierdalaj stąd i nie mieszaj jej w głowie.
Wstałem i wyszedłem, ale to jeszcze nie koniec!!!
Nathan
Po tygodniu Karola wyszła już ze szpitala i wróciła do domu. Staram się z nią powoli wszystko
przypominać, ale Karolina odsuwa się ode mnie. Wiecie jak to boli? Jestem dla niej obcym człowiekiem. Nawet nasz syn nie jest w stanie nic jej pomóc. Opiekuje się nim, ale nie traktuje go jak matka swoje dziecko. Wydaje mi się, że boi się do niego zbliżyć. Boi się pokochać Justina.
Codziennie przyjeżdżają jej rodzice i pomagają mi jak tylko mogą. Nie mogę przecież rzucić kariery, by móc spędzać z nią cały czas i pomóc w leczeniu.
Karolina
To nie moje życie. To kogoś innego. Wybrałam numer Louisa.
-Hej kociak. -przywitał mnie
-Hej Lou. Możemy sie spotkać?
-Jasne. Gdzie?
-W kawiarni "Express Coffee".
-Kiedy?
-Zaraz....
-Co się stało?
-Nie. Po prostu chcę się stąd wyrwać. Tutaj jest wszystko obce. Chyba Nathan to błąd.
Nathan
Ja błędem? Auć.... To zabolało. Cóż.... będę samotnym ojcem...
Wcale nie podsłuchiwałem. Niosłem jej herbatę i usłyszałem tą rozmowę. Złamała moje serce na tysiąc drobniutkich kawałeczków. Nie ma już co zbierać i sklejać. Kocham Karolę i zawsze będę. Muszę być silny dla Justina. Muszę być dla niego i ojcem i matką.
Odeszłem od drzwi i skierowałem się do pokoju, gdzie rodzice dziewczyny zajmowali się wnukiem.
-Co się stało synku?- zapytała jej mama
-Karolina myśli, że jestem błędem jej życia. Nie pamięta Justina, zatrzymała się na jednym i tym samym wydarzeniu. Wiem na początku byłem dupkiem. Ale sama mamo widzisz.... zmieniłem się. Pomagam jej jak umiem. Powinienem odpuścić.- spóściłem głowę ze łzami w oczach
-Nathan, to brednie. -odparł "teść" - Wiemy jak mocno cię kocha. Karolinka potrzebuję tylko czasu...
-Tato, przecież daje jej go. Odsuwa od siebie Justina i mnie. Może weźmiecie na jakiś czas do siebie malucha, a ja się stąd wyprowadzę.
-Możesz u nas mieszkać synku.- "teściowa" naciskała
-A to problemu nie będzie?- podniosłem głowe
-Przecież jesteś naszą rodziną.
-Jestem tylko ojcem waszego wnuka.
-Ale traktujemy cię jak syna.-mama nie dawała za wygraną
-Chcecie cos zobaczyć?- wstałem, podeszłem do komody i wyjęlem pierścionek, który miałem dac dziewczynie na Majorce. Podałem go mamie - Ładny?
-Jest cudny. Nathan czemu jej jeszcze go nie dałeś?
-Chciałem romantycznie na Majorce, ale wtedy ten wypadek....Mogłem go dać wcześniej... Zachciało mi się romantyzmów.
-To ja z nia pogadam.- powiedział "teść"
Karolina
-Mogę córeczko?
-Pewnie tato.
-Nie możesz tak traktować Nathana i Justina.
-Ale Justin to nie mój syn! Ile razy mam wam tak mówić?
-To twój syn... Mamy zdjecia twoje z brzuchem.
-Może to prawda. Ale już nic nie łączy mnie z Nathanem. Chcę zacząć nowe życie.
-Z kim? Z Louisem?
-Nie wiem... Nathan za bardzo naciska....Chcę aby wróciło moje dawne życie.
-To zostań przy Nathanie. Miał ci się oświadczać, ale twój wypadek, pokrzyżował jego plany.... Daj mu jeszcze szanse.
-Nie tato. A teraz dajcie mi spokój.... Muszę odpocząć.....
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kolejna część....
Co o niej sądzicie??? Kolejna za tydzień.....
Subskrybuj:
Posty (Atom)